Bazen dans-hareket terapisi veya DMT olarak adlandırılan dans terapisi, birinin duygusal ve psikolojik işlevlerini iyileştirmek için dans ve diğer fiziksel hareket biçimlerini kullanan bir ruh sağlığı tedavisidir. Dans terapisi, depresyon, yeme bozuklukları ve TSSB dahil olmak üzere çok çeşitli ruh sağlığı bozukluklarının yanı sıra düşük benlik saygısı, beden imajı endişeleri veya yas gibi klinik olmayan sorunları tedavi etmek için de kullanılmıştır. Dans bir egzersiz şekli olduğundan, terapi bilişsel-duygusal etkilerine ek olarak daha iyi bir uyku ve artan enerji gibi fiziksel faydalar da sağlayabilir. Bazı araştırmalar, dans terapisinin depresyon, yeme bozuklukları ve anksiyete gibi durumların yanı sıra Parkinson hastalığının belirli yönlerini ve benlik saygısı gibi yaşam zorluklarını tedavi etmede etkili olduğunu bulmuştur; ancak çoğu araştırmacı az sayıda yüksek kaliteli araştırmanın bulunduğuna ve terapinin gerçek değerini belirlemek için daha fazlasına ihtiyaç duyulduğuna dikkat çekmektedir.
Dans terapisi bireysel olarak veya grup ortamında yapılabilir ve çocukları, ergenleri, yetişkinleri ve yaşlıları tedavi etmek için kullanılabilir. Dans terapisi, anksiyete, otizm, demans, depresyon, aile çatışması veya aile içi şiddet gibi kişilerarası sorunlar, düşük benlik saygısı ve daha fazlası dahil olmak üzere çok çeşitli koşullar ve zorluklar için kullanılabilir. Kendi başına kullanılabilse de dans terapisi genellikle daha geleneksel terapilerin tamamlayıcısı olarak kullanılır. Uzmanlar, yeme bozuklukları gibi belirli durumların asla tek başına dans terapisi ile tedavi edilmemesi gerektiğine dikkat çekmektedir.
Dans terapisi seansları genellikle ısınma veya sözlü giriş ile, ya da her ikisiyle birden başlar. Terapist ve danışan, danışanın ihtiyaçlarına veya terapist tarafından tasarlanan bir programa bağlı olarak bu seansı keşfetmek için bir “temaya” karar verebilir. Seans sırasında, terapist danışanı içsel duygusal durumlarını ifade etmeyi amaçlayan dans veya diğer hareket biçimleri aracılığıyla yönlendirecektir. Danışanlar genellikle serbest ilişki kurmaya teşvik edilir fakat bazı durumlarda, içsel bir zorluğu temsil etmek için belirli görsel metaforlar oluşturmaları istenebilir. Terapistler danışanlarıyla birlikte hareket edebilir veya sadece gözlemleyebilir; bazı terapistler, empatiyi göstermek veya danışanın kendini ifade etmesini sağlamak için danışanın hareketleriyle eşleşme ya da “yansıtma” olarak bilinen bir yöntemi uygularlar. Danışanlardan, bilinçli farkındalığı teşvik etmek ve şu ana odaklanmayı sürdürebilmeleri için belirli bedensel hareketlere veya nefeslerine özellikle dikkat göstermeleri istenebilir. Seans tamamlandıktan sonra, terapist ve danışan olanları tartışacak ve işleyecektir.
Dans terapisinin ruh halini ve psikolojik işleyişi nasıl iyileştirdiği bu mekanizma henüz tam olarak anlaşılamamıştır. Bununla birlikte, zihin ve bedenin yakından bağlantılı olduğu bilinmektedir ve her türlü hareketin uzun zamandır terapötik faydalar sağladığı düşünülmektedir. Dans terapisi, duyguların güvenli, yargılayıcı olmayan bir ortamda otantik, sözsüz ifadesine izin vererek beyin ve vücut arasındaki bağlantıyı güçlendirmeyi amaçlamaktadır. Anksiyete, travma, düşük benlik saygısı veya diğer zorluklar nedeniyle kendilerini sözlü olarak ifade etmekte zorlanan bazı insanlar, fiziksel ifadeyi daha kolay ve daha az tehdit edici bulabilir ve bu nedenle özellikle dans terapisinden yararlanabilirler. Dahası, yeme bozukluğu veya beden imajı sorunları olan insanlar genellikle bedenlerinden kopuk veya vücutlarına karşı kızgın hissederler; dans terapisinin fiziksel benlikleriyle bağlantılarını yeniden kurduğu ve vücudun neler yapabileceği konusunda daha büyük bir takdir duygusu geliştirdiği düşünülmektedir. Dans, zihinsel sağlığa ek olarak fiziksel sağlığı da destekleyebilecek bir egzersiz şekli olarak da hizmet edebilir.
ABD’de dans terapistleri, 1966 yılında kurulan Amerikan Dans Terapisi Derneği veya ADTA olarak bilinen bir kuruluş tarafından denetlenmektedir. ADTA kurallarına göre, dans terapistleri en az bir yüksek lisans derecesine ve Tescilli Dans / Hareket Terapisti (R-DMT) adı verilen belirli bir yeterlilik belgesine sahip olmalıdır. R-DMT’nin ötesinde daha fazla eğitim alan terapistler, Kurul Sertifikalı Dans / Hareket Terapisti (BC-DMT) olarak bilinen bir yeterlilik belgesine de sahip olabilirler. Bir terapistin uygun şekilde eğitildiğinden ve sertifikalandırıldığından emin olduktan sonra, ilgilenen danışanlara, terapiste kendi zorluklarını tedavi etme konusunda deneyime sahip olup olmadıklarını sormaları önerilir. Ayrıca, terapiyi zorlaştırabilecek herhangi bir fiziksel sınırlamayı tartışmak ve bunları ele almaya hazır terapistlerle çalışmak isteyebilirler.
-EKİN TURAN
KAYNAK: Psychology Today
https://www.psychologytoday.com/intl/therapy-types/dance-therapy