Karantina çocuklara ve ebeveynlere birbirlerini sevmeyi öğrenmeleri ve hatırlamaları için zaman sağladı.
- Anketlerde çocuklar karantina ayları boyunca daha önce olduğundan daha az endişeli hissettiklerini bildirdiler.
- Çocukların karantinada olmakla ilgili sevdikleri bir şeyi belirtmeleri istendiğinde, en bahsettikleri şey aileleriyle geçirdikleri zamandı.
- Birlikte geçirilen zamanın artması, çocukların ebeveynlerinin onlara gerçekten ne kadar değer verdiğini görmelerine yardımcı olmuş gibi görünüyor.
2020’nin Nisan ve Mayıs aylarında, okulların kapatılmasından bir ve iki ay sonra, kar amacı gütmeyen kuruluş Let Grow, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 8-13 yaş arası çocuklar ve bu yaş aralığındaki çocukların ebeveynleri ile anket çalışmaları yaptı. Anketler genel olarak çocukların karantina sırasındaki bu aylarda, pandemiden önceki duruma göre daha az endişeli olduklarını ortaya koydu. Yapacak ilginç şeyler buluyor, daha fazla uyuyor, arkadaşlarıyla çevrim içi iletişim kuruyor, ev işlerine yardım ediyor ve kendilerini ne kadar iyi yönettikleri ile ilgili ebeveynlerinden saygı ve takdir görüyorlardı. Kendilerinin ve ebeveynlerinin değerlendirmelerine göre, mutlu olmaktan çok mutlu olma ihtimalleri çok daha yüksekti. Children’s May anketindeki bazı açık uçlu soruların daha ileri analizlerine baktığımıza çocukların refahı için aile birlikteliğinin önemini keşfediyoruz.
Ankette açık uçlu bir maddede, çocuklardan bazı cümleleri tamamlamaları istendi; “Bu günlerle ilgili sevdiğim bir şey _______.” Yaklaşık 800 çocuğun bu gibi sorulara nasıl cevap verdiğinin genel bir resmini elde etmek için, yanıtlar içeriklerine göre çeşitli kategorilere ayrıldı. Analizden önce, en yaygın kategorinin “kendi ilgi alanlarımı takip etme zamanı” (okullar ve diğer faaliyetler kapandıktan sonra sahip oldukları boş zaman nedeniyle) veya “daha fazla uyku” (çünkü okula erken kalkmak zorunda kalınmıyordu) olduğu düşünülüyordu. Ancak bunların en yaygın ikinci ve üçüncü sırada olduğu ortaya çıktı. Verilen yanıtların %30’u “kendi ilgi alanlarımı takip etme süresi” kategorisine ve %16’sı “daha fazla uyku” kategorisine girdi. Yanıtların %47′ sini kapsayarak en çok yanıt verilen kategori, aileyle daha fazla zaman geçirmek” oldu (genellikle annemle- babamla veya her ikisiyle daha fazla zaman; veya onlarla daha keyifli zaman şeklinde belirtiliyor).
Jean Twenge ve meslektaşları tarafından, 2020 baharında yaklaşık 1500 genç hakkında yürütülen başka bir anketin raporuna bakalım. Twenge ve grubu bu gençlerin birçok yönden pandemi sırasında psikolojik olarak daha önce olduğundan daha iyi durumda olduklarını keşfetti. En önemlisi, bu ankette kullanılan depresyon ölçüsüne göre depresyona girme olasılıkları daha düşüktü. Araştırmacılar ayrıca gençlerin daha fazla uyuduklarını öğrendiler, gençler kendilerinin daha güçlü ve daha dirençli olduğunu belirttiler ve pandemiden öncesine göre aileleri ile yakınlaştıklarını ve birlikte yemek yeme olasılıklarının daha yüksek olduğunu bildirdiler. Dikkat çekici bir şekilde, gençler ayrıca pandemiden öncesine göre daha az yalnız olduklarını bildirdiler. Bu, yalnızlığın azalmasının ailenin artan yakınlığından kaynaklandığını varsaymak mantıklı görünüyor.
İşte pandemiden kalıcı olması umulan bir ders: Pandemiden önce çocuklar ve gençler okul, okul çalışmaları ve müfredat dışı etkinliklerle ve ebeveynler kendi işleriyle çok meşguldü. Bu nedenle çocukların ve ebeveynlerin birlikte vakit geçirme olasılığı çok azdı. Bu süreç ile birlikte ebeveynler çocuklarını yeni bir gözle bakmaya başladılar ve çoğunlukla gördüklerini beğendiler; ve çocuklar da ebeveynlerinin onlara gerçekten değer verdiğini görmeye başladı- karnedeki notlar olarak değil, insan olarak.
Umarım toplum olarak bu dersi pandemiden çıkarken bazı şeyleri değiştirmek için de kullanırız. Okul ödevlerini azaltalım, okul sonrası resmi etkinlikleri azaltalım, ebeveynlerin aile dışındaki meslekleriyle ilgili bazı endişelerini azaltalım, herkesin başarı notlarına duyduğu endişeyi azaltalım ve ailelere sadece birbirlerinden keyif almaları için daha fazla zaman verelim. Bunu yapmaya başlamanın iyi bir yolu, düzenli olarak birlikte akşam yemeği yemektir – birincil amacın tadını çıkarmak olduğu güzel, yavaş akşam yemekleri. Sonra, belki rekabet etmek için değil gülmek için eğlenceli aile oyunları.
Bu çalışmada, çocukların açık uçlu sorulara verdiği yanıtlardan bazıları oldukça dokunaklıydı. Aşağıda, oldukça komik ve gülümsemeye neden olan 9 yaşındaki bir çocuğun cevabı yer alıyor:
“Herkes evde ve uzun zamandır ilk defa mutluyum. Okulda zorbalığa uğruyorum, ama evde birlikte olmak çok daha iyi ve herkes daha mutlu. Annem artık daha çok gülümsüyor, artık birbirimize bağırmıyoruz. Hatta projemde bana yardım etti ve şimdi herkes hataları belirlememe yardımcı olmaktan mutluluk duyuyor. Annemin de böcekler hakkında çok şey bildiğini öğrendim. Aslında annem gerçekten çok zeki ve tekrar eğlendiğimize sevindim. Anneme okulda bana neler olduğunu anlattıktan sonra, bu konuda bir şeyler yapabilmek için neden ona daha önce söylemediğimi sordu. Özür diledi, biraz ağladı ve beni ne kadar sevdiğini söyledi. Sonra ben de ağladım. Sonra küçük kız kardeşim bizi ağlarken gördü ve o da ağladı, bu da hepimizi güldürdü. Şimdi çok daha iyi hissediyorum!”
Çeviren: Şevval Özkaya
Kaynak: Psychology Today