Shakespeare, ‘Bütün dünya bir sahnedir!’ der. Devamında da ‘Kadın erkek ancak birer oyuncu.’ diye ekler. Çünkü sahnenin oyuncuları insandır. İnsana dair ne varsa bu sahnede gözlemlenebilir. Tiyatro, insanı insan ile tanıtan bir sanat dalıdır. Filmden ayrılan yanı ise, seyircinin her sahneyi canlı bir şekilde deneyimliyor olmasıdır. Canlı performans oluşu, konunun kişi üzerindeki etkisini arttırır. Çünkü kendiyle bağdaştırdığı karakteri ya da olayı görüyor olması bu noktada önemlidir. Böylelikle kendini ve insan ilişkilerindeki davranışlarını dış göz olarak gözlemleyebilir. Yani tiyatro kişinin kendini tanımasında önemli bir yere sahiptir.

Replikler, oyuncular arasında gerçekleşen ve bireysel konuşmaları içerir. Kimi oyunlarda dış ses de vardır, olayları anlatır. Oyuncuların birbirleri arasında ki konuşmaları, insan ilişkilerini yansıtır.  Hepsi hayatın içinden şeylerdir, bizi anlatırlar. Olağanüstü bir kurmacayla yazılmış olsa bile. Monolog sahneler ise tek kişilik sesli konuşmalardır. Oyuncu, düşüncelerini, duygularını yani iç sesini dışa vurur. Bireyin iç dünyasında yaşadıklarını duyabilmemizi sağlar. Kısaca, sahnenin tamamını bir insan olarak düşünebiliriz. Bu sahne; kişinin bireysel hayatını, kurduğu ilişkileri, bu ilişkilerin onda oluşturduğu etkileri, göstermek istediği ve istemediği özelliklerini, yani insanı her haliyle içine alır.

Yazan: Elif Aksoy