Yeni Güney Galler ve Queensland eyaletleri boyunca yıkıcı, kontrol edilemeyen yangınlar şiddetle devam ettiği için binlerce insan hasardan dolayı bozguna uğradı. Bu Avustralya’nın yangın dönemi için şok edici bir başlangıç fakat fiziksel hasarın ötesinde, özellikle Avustralyalı genç halk için duygusal yaralar devam ediyor.

Güney Avustralya Üniversitesi’nde yapılan yeni araştırmada, araştırmacılar afet bölgelerinde 0-8 yaş arası çocukların karşılaştığı büyüyen belirsizliği inceledi ve ilkokul öncesi öğretmenlerinin travma ile mücadele eden çocukları desteklemede önemli bir role sahip olduklarını buldu.

Küresel olarak, yaklaşık 535 milyon çocuk, neredeyse dörtte biri, çatışma veya afetten etkilenen ülkelerde yaşıyor, denizaşırı ülkelerde güvenli sığınak istediklerinden dolayı yüzlerce insan ülkesinden olmuş durumda. Bugünlerde birçok kişisel travma yaşamış aile ve çocuklar Avusturalya okullarına entegre edildi.

Baş araştırmacı, Profesör Marjory Ebbeck, çocuğun duygusal gelişimini sağlamlaştırmada, ilkokul öncesi öğretmenlerinin rolünü hafife almamamız gerektiğini söylüyor.

Profesör Ebbeck, ‘’Öğretmenler küçük bir çocuk için eşsiz bir yer tutuyor. Aileleri dışında, onlar için bir öğretmen modeli, çocuğun öğrenmesi ve gelişmesi için samimi ve güvenli bir ortam sağlayan güvenilir tanıdık yüzlerden biridir.’’ diyor.

‘’Küçük çocuklar travma ile karşılaştığında, Avustralya yangınları gibi doğal afetler veya Orta Doğu’daki çatışmalar gibi insanların yol açtığı afetler yoluyla; tüm endişelerini, karmaşalarını, duygularını kendileriyle birlikte taşıyorlar ve işte öğretmenlerin hazır olması gerektiği yer burası.

Maalesef, riski azaltma stratejileri ve afete hazırlıkta çocukların ihtiyaçlarını kapsamak için uluslararası kuruluşlar tarafından kabul ettirilmeye çalışılsa da, sadece birkaçı eğitim sistemine kadar gelebildi, bu da hala sistemde büyük boşlukların olduğu anlamına gelmektedir.’’

Şu anda, birçok ilkokul öncesi öğretmeni Yeni Güney Galler ve Queensland’da olan yangın sebebiyle evlerini ve değerli varlıklarını kaybeden küçük çocuklarla ilgilenmekte olacak. Şüphesiz, bu öğretmenler öğrencilerine destek olabilmek için yapabilecekleri her şeyi yapacaklar ama Profesör Ebbeck’in de dediği gibi bu konuda başarılı olmak için doğru eğitime sahip olmayabilirler.

Çocuğa özgü bir ulusal afet stratejisi yerine, Profesör Ebbeck çocuk bakımında, okul öncesi veya ilkokul öncesinde öğretmenlerin hazırlayabileceği birçok şey olduğunu söylüyor.

Profesör Ebbeck, ‘’Acil durum veya travma nedeniyle çocuğa yardım etmek sadece sosyo-duygusal gelişimi kapsayan değil, aynı zamanda acil durum öncesi, sırası ve sonrasında pratik stratejileri de kapsayan bir bütünsel yaklaşım gerekiyor’’ diyor.

‘’Çocukları acil durumlar hakkında eğitmek gerekli ve öğretmenler sınıflarını uygulama oturumlarına dahil etmeli, böylece gerçek bir acil durumda çocuklar ne yapmaları gerektiğini bilsinler. Çocuklar için öğretmenlerinin onları güvende tutma yeteneğine güvenmeleri önemlidir.”

‘’Bunun bir kısmı dünyada ne olup bittiğinin farkında olmakla alakalıdır. Öğretmenler çevre çalışmaları derslerinde çocukları eğitmek için güncel olayları kullanabilirler.”

‘’Çocukların ve öğretmenlerin emniyeti her zaman çok önemlidir. Öğretmenlerin kendi okullarının acil durum planlarını, tahliye yöntemlerini bilmesi ve kontrol edilemeyen yangınlar gibi özel olaylarda nasıl tepki göstermesi gerektiklerini anlamaları önemlidir.”

‘’Şüphesiz, iletişim çok önemlidir. Ebeveynleri çocuklarının ne öğrendikleri hakkında bilgilendirmek önemlidir, özellikle gerçek bir acil durumda. Üstelik bu, ebeveynler, çocuklar ve öğretmenler arasında bir güven çemberi oluşmasına yardım eder.’’

Bugünlerde, 600’den fazla okul ve üniversitelerde, Yeni Güney Galler ve Queensland’da kontrol edilemeyen yangınlar yüzünden kapılarını kapatıyor. Profesör Ebbeck, öğretmenlerin sıkıntı çekmiş olabilecek çocuklara destek vermek için hazırlıklı olmaları gerektiğini söylüyor.

Profesör Ebbcek, ‘’ Öğretmenler, çocukların okul ortamına yeniden uyum sağlayabilmesine yardım etmek için bazı stratejileri kullanabilirler.’’ diyor.

• Çocukların ailelerini kontrol etmek — yemek, giyim ve kalacak bir yer gibi temel şeylerin yeterli olduğuna emin olmak.
• Fiziksel ve duygusal olarak sınıfın güvenli olduğuna emin olmak– tanıdık ve samimi çevreler çocuklar için aidiyet ve emniyet hissi oluşturur.
• Çocukları dinlemek ve zor sorulardan kaçmamak — çocuklar meraklıdır, endişeleri ve kaygılarıyla çalışmak zorunda olurlar.
• Tutarlı ve öngörülebilir rutinler vermek – çocuklar rutinleri sever. Güvenilir, önceden tahmin edilebilir bir çevreye sahip olmak kararlılık ve güvence sağlar.
• Arkadaşlıkları kontrol etmek – arkadaşlıklar çocuklara güven ve iyiliği inşa etmesine yardımcı olur, çocuğun hala akranlarıyla ilişkisi olduğuna emin ol.
• Kendilerini ifade etmeleri için fırsatlar sağlamak – tiyatroyla ilgili oyunlar ve sanat çalışmaları, çocukların kendi hislerini keşfetmelerini ve özgürce ifade etmelerine olanak sağlar.
• Güveni sürdürmek – güvenilir ilişkiler kurmak gereklidir. Güven dolu, şefkatli bir çevre öz saygı ve sağlam bir psikoloji inşa etmek için en iyi altyapıdır.

‘’Şüphesiz, öğretmenin rolü karışıktır, özellikle öğrencileri ve toplum travma veya afetler ile karşı karşıya geldiğinde.

‘’Ve, afetlerin oluşumunu engelleyemesek de, öğretmenlerin acil durumlara hazırlanmak ve karşılık verebilmek için neler yapabileceklerini anlamış olmak kesinlikle faydalı olur.’’

Çeviren: Zeynep Tuna Bozkır

Kaynak: Sciencedaily